CHP’li Gamze Akkuş İlgezdi, Türkiye’de kadın sığınmaevlerinin yetersizliği ve kadına şiddetle mücadeledeki engellere ilişkin rapor hazırladı. İlgezdi’nin raporunda şu tespitler yer aldı:
Kadın sığınmaevlerinin durumu: 2010 yılında 61 olan sığınmaevi sayısı, 2024 yılına kadar yalnızca 150’ye yükselmiştir. 2020–2024 döneminde yalnızca 5 yeni sığınmaevi açılmıştır. Her 100 bin kadına düşen sığınmaevi kapasitesi, 2010 yılında 2.36 iken 2024 yılında ancak 8’e yükselebilmiştir. Bu oran, kadınlara yönelik şiddetin arttığı bir ülkede asgari düzeyde bile değildir. WAVE 2022 verilerine göre Norveç’te her 100 bin kadına 34, Almanya'da 30, Fransa’da 26, İspanya'da ise 23 yatak düşmektedir. Türkiye'de ise bu oran yalnızca 8’dir. Bu rakamlar, sadece istatistik değil; devletin kadınlara sunduğu koruma kapasitesinin doğrudan göstergesidir.
Kadın cinayetleri: Anıt Sayaç verilerine göre, 2014–2024 yılları arasında Türkiye’de toplam 4 bin 62 kadın cinayeti işlenmiştir. Bu cinayetlerin bakıldığında, 2014’te 294 olan sayı, 2024’te 440’a ulaşmıştır. Yani son 10 yılda yüzde 49 artış yaşanmıştır. Yalnızca bir yılda 440 kadın, erkekler tarafından öldürülmüşken, Türkiye genelinde her 100 bin kadına yalnızca 8 kişilik kapasite düşen bu yapı, korunma sisteminin yapısal zafiyetini göstermektedir. Bu tablo karşısında kadınların korunması, artık sosyal politika tercihi değil, anayasal ve insani bir zorunluluktur. Kadınların öldürülmediği, korkmadan yaşadığı bir ülke hayal değil, yapılması gereken görevdir. Bu görevi yerine getirmek, gecikmiş bir borç değil, artık ertelenemez bir zorunluluktur.
